Spring naar bijdragen

Verhaal schrijf wedstrijd


ClausjeB

Aanbevolen berichten

Dit is mijn verhaal! Ik ben nieuw hier online dus ik weet niet hoe ik hem in een spoiler zet. Daarom doe ik het maar zo.

 

 

Halloween in Torchcraft

 

Het was die dag heel rustig in Torchcraft. Eigenlijk was er helemaal niemand. Er was een vloek op Torchcraft uitgesproken. Iedereen die online gaat raakt al zijn spullen kwijt. Maar dat was niet het enige. Ook als je online ging werd je een dief! Je kon bij alle winkels stelen. Ook als was er geclaimd. Vorig jaar was Halloween nog niet zo erg toen was alles in Halloween stemming versierd. Er dwaalden mobs rond op Torchcraft. Ze waren verkleed als heksen, en als tovenaars. De één na de ander gingen de mensen dood. Dan had je net een winkel helemaal beroofd ben je alsnog je spullen kwijt. Het duurde een week totdat alles weer normaal was.

 

“Creeper 1 jij doet alle dorpelingen!” Schreeuwde de baas van de Creepers. “En als je ook maar één dorpeling niet verwoest, verwoest ik jou!” “Creeper 2 jij doet alle mensen! En het zelfde geldt voor jou.” “En alle andere Creepers jullie verwoesten alle huizen!” “Maar wat doen we met de alle andere mobs?” vroeg Creeper 13 voorzichtig. “Jij bent Creeper 13 het ongeluksgetal. Daar zorg jij voor! En ik ga een lekker dutje doen!”

 

“Nee niet mij!” schreeuwe Femke887. En andere mensen. “Sorry, maar het is Halloween. Als je niet wou dat je dood ging moest je maar niet online komen!” En… ze was dood. Alle huidschilfers lagen op de grond. En zo gebeurde en ook bij alle andere mensen.

 

Hoe ik dit allemaal weet? Nou ik was ook online. Ik dacht het is net zoals vorig jaar. Zo saai. Maar nee. Ik hoorde verhalen van andere mensen via Skype wat zij weer hadden gehoord. Het was verschrikkelijk. Ik had mij een andere skin voorgenomen. Een Creeper hij leek er niet zo goed op maar de Creepers geloofde me. Ik moest ze helpen met alle mensen te vermoorden. Of ik dat deed? Natuurlijk niet! Ik jaagde ze allemaal van de server af. Nou jagen? Ik vertelde wat er aan de hand was.

 

De shop van MukBurgHout was helemaal verwoest. Alles lag overhoop. En al zijn spullen waren weg. Waar hij zo lang op had gespaard. Samen met IJbeer88. Nu moet ik je zeggen. Gelukkig was mijn shop niet zo erg. Ik wil niet opscheppen omdat dit mijn verhaal is. Maar het viel nog wel mee.

 

Een week later toen alles weer normaal was vertelde ik het iedereen. Ik hielp de mensen om de shop weer op te bouwen. Natuurlijk wouden de mensen die een dief waren geworden het niet meer terug geven. Na ja, oké je allemaal goede spullen. Ze mochten de spullen houden op één voorwaarde. Als je iedereen hielpen met het opbouwen van de winkels. Sommige mensen gaven het terug en sommige mensen hielpen.

 

Toen alles weer klaar was leek er niks meer te gebeurd zijn. En iedereen had zich voorgenomen om volgend jaar en de andere jaren op Halloween niet meer online te gaan!

 

Edit ClausjeB: Geen probleem, dan help ik een handje! Dankjewel voor je deelnamen :D

Link naar opmerking
Deel via andere websites

Gewoon posten. Laat ons eens lekker lachen ;)

Gewoon posten. Laat ons eens lekker lachen ;)

Mijn verhaal is ook krankzinnig hoor hahhahaha ik denk dat er best veel mensen om moeten hebben gelachen !!

Kijk mischien ben ik een beetje gek en krijgen ze ook een slecht idee over mij .. Maar erger dan mij kan het niet worden dat zou wel erg bijzonder zijn haha

Link naar opmerking
Deel via andere websites

Ik heb me bedacht en ik trek me terug. Waarom? Omdat ik denk dat ik TE hard faal met mijn verhaal en mensen een heel verkeerd beeld over mij krijgen. Als je mijn verhaal toch wilt horen zeg het hier dan even of mail me.

waarom zou je het niet posten? Volgens mij zijn er echt wel meer gestoorde mensen hier;)
Link naar opmerking
Deel via andere websites

De duister

 

Het was stil bij de rivier, ik was rustig klei aan het verzamelen toen plotseling mijn aandacht ging naar een paar bomen verderop. Tussen een paar hogen dennen stond een huis. De schaduwen van de bomen maakten een spookachtig tafereel op de grond en ik voelde een rilling door me heen gaan. Ik kon mijn ogen niet van het huis af houden. Het was lang geleden dat ik een mooi huisje had gezien. Ik liep naar het huis toe onder het luid gekraak van het gras onder mijn voeten. Om bij het huis te komen moest ik een oude brug over. Ik keek angstig naar de donkere diepte die zich onder de brug bevond. Maar nog steeds gefascineerd door het huis besloot ik erover te gaan. Langs het huis stond een vlag. Hij was erg vies maar ik kon nog duidelijk de kleuren onderscheiden. Zwart, rood, geel. Ik probeerde de deur open te doen maar het gebouw was geclaimed. Ik gebruikten mijn mod krachten en de deur ging onder luid gepiep open. Het huis was leeg. Ik beklom eerst de trap naar boven. Leeg. Toen werpt ik een blik op de kelder. Ik pakte een torch en liep langzaam naar beneden. In de kamer stonden allemaal chesten. Er stonden signs bij in een vreemde taal. Gehirne, augen, leber, menschenfleisch. Na de horror in de chesten te hebben gezien rende ik zo snel mogelijk uit het huis. Ik riep snel iemand erbij en we maakten een plan om te zorgen dat niemand in de buurt van het huis zou komen. Voor het raam van het huis hadden we vogel verschrikker met een pompoen op zijn hoofd neergezet om nieuwsgierige users weg te jagen.

 

Maanden later kwam ik weer langs het huis en werd naar binnen gelokt door vage herinneringen. Ik stapte het huis binnen en nam een moment om naar de pop te kijken. Maar plots zag ik iets bewegen. Achter de pop kwam een donkere schim vandaan  DE DUITSER.

 

Het echten verhaal:

Ik kwam ooit een huisje tegen van een user die duidelijk duits was door de signs in zijn kelder met kartoffeln, wurzeln, zombie-fleisch en nog een hoop andere troep. Nadat Pixiio en ik voor de grap een NPC met de naam De Duitser hadden neergezet kwam hij plots weer online en hebben we in alle ijl de NPC snel weg gehaald.

 

Dit verhaal is in de trein geschreven en is een product van verveling verwacht geen hogen kwaliteit xD

Link naar opmerking
Deel via andere websites

Ik ben nog op tijd hoop ik?

Hierbij mijn verhaal voor de wedstrijd. Het is

een parodie op een bekende anime en ik probeerde

mijn functie bij de torchgraaf er ook in te verwerken. 

Het is ludiek bedoeld, maar de halloweensfeer moest

er wel in terug komen. Have fun reading!

 

 

Proloog


Water, aarde vuur en wind. Lang leefden deze naties in vrede met elkaar. Maar alles veranderde, toen de taalnazi aanviel. Alleen de avadtar, meester van de taal, kan de taalnazi stoppen. Maar toen de wereld hem het meest nodig had, verdween hij.
100 jaar ging voorbij en mijn broer en ik vonden de nieuwe avadtar, een leraar Nederlands. Hij had geweldige grammatica, maar hij moet nog veel leren.
Ik geloof dat de nieuwe avadtar de wereld kan redden.

Boek één: Het gebergte
Het was eind Oktober. Het was nu echt te merken dat de zomer over was. Het werd kouder en ’s avonds daalde de temperatuur behoorlijk. Onze drie vrienden waren bij elkaar gaan zitten. Daar hoog op de bergen stond een ijzige wind, waardoor ze genoodzaakt waren dicht bij het vuur te gaan zitten. Zo konden ze elkaar warm houden. Aanch, de leraar Nederlands, stond op om te gaan slapen. Morgen moesten ze weer een flink stuk lopen en door de soms onbegaanbare paden waren ze al lang onderweg. Hun uiteindelijke doel was om bij het oude schoolgebouw van Aanch te komen. Geruchten gingen dat de taalnazi zich daar schuil hield.

De volgende ochtend stonden ze vroeg op. De eerste zonnestralen kwamen boven de horizon en de dauwdruppeltjes op de enkele begroeiing die er stond zorgden voor een adembenemend tafereel. Veel tijd om er van te genieten hadden ze niet. Ze pakten hun spullen en vertrokken snel. Kadtara, de zus van Soka, pakte nog wat te eten en verdeelde dat onder de drie. Zij en haar broer waren Aanch tegen gekomen toen ze zelf nog op school zaten. Zij had les gehad van Aanch, die op dat moment niet wist dat hij de avadtar was. Vrijwel direct na de aanval van de taalnazi waren zij en Aanch gevlucht. Ze trokken rond en waren vastberaden de taalnazi te verslaan. Ze aten rustig hun ontbijt op en liepen ondertussen verder het gebergte in. Volgens de kaart die ze mee hadden zouden ze vandaag het eind van het gebergte kunnen bereiken.

Zo gezegd kwamen ze aan het eind van de middag vlak land tegen. De begroeiing werd steeds beter zichtbaar en voorzichtig klommen ze de laatste rotsen over en zo moesten ze alleen nog zien de oude school zien te bereiken.

Boek twee: Halloween
Het was gaan schemeren. Aanch moest zijn ogen dan ook dichtknijpen om nog iets van zijn omgeving te zien. Wat hij zag baarde hem zorgen. In plaats van een grasvlakte, die ze verwacht hadden te zien, zagen ze een moeras. De grond was nat en er lagen vele kleine meertjes. Hoe verder ze het moeras inliepen, hoe dichter de begroeiing werd. Waar de ochtend zo mooi begon, was het veranderd in een nachtmerrie. De nacht was inmiddels gevallen, maar ze konden niet rusten. Als ze hier hun tent op zouden zetten zouden ze ’s nachts beslopen kunnen worden door beesten die zich schuil hielden in het moeras. Ook zaten er veel insecten die met één beet al dodelijk waren.
En zo gingen ze door. Uren gingen voorbij. Stilzwijgend liepen ze naast elkaar. Nou ja, naast elkaar. Soka viel in totaal 17x in een plas water en het aantal keren dat hij struikelde was nog hoger waardoor hij achteraan liep.
Net toen ze dachten dat ze het nooit meer zouden gaan halen, zagen de drie in de verte een lichtpuntje. Hun pas versnelde. Ze naderden het schoolgebouw. Het was vervallen. Het schoolgebouw, wat nu meer een ruïne was, was bezaaid met mos en andere begroeiing. Het lichtpuntje wat ze uit de verte zagen, was een vuurtje dat was gestookt op de binnenplaats. Ze waren nu bij de restanten van de muur gekomen. Ze klommen over de gevallen steen en kwam zo op de binnenplaats. Ze hoorden stemmen. Stemmen die spraken in… Het klonk als… Nee, dat kan toch niet? Het klonk alsof de stemmen spraken in perfect Nederlands! Aanch stond er perplex van en kon even niet verder. Hij had nog nooit in zijn leven zoveel correcte grammatica in één zin gehoord!
Hij moest weten waar deze stemmen vandaan kwamen. Ze slopen van de binnenplaats naar de enige deur die nog open stond. Bij het betreden van de school kraakte de oude, houten vloer. Sokka, die nog natte sokken had van zijn moeras-avontuur, stootte tegen een bloempot die uit de vensterbank kapot op de grond viel. Het lawaai dat daarbij vrij kwam was immens. De stemmen, die blijkbaar van boven hen kwam, stopten. Verstijfd stonden de drie vijf minuten in het verlaten gebouw. Niemand durfde nu nog te bewegen, bang om nog meer geluid te maken. Boven zich hoorden ze nu voetstappen. Ze moesten zich verstoppen, maar waar?! Aanch wees de andere twee op een verlaten lokaal en zo snel als ze konden schoten de drie naar binnen. In het lokaal was het nog donkerder dan op de gang. Dit kwam doordat de ramen bijeen werden gehouden door een laag stof. De ogen van Aanch wenden snel aan het donker en hij verstopte zich achter een bureau, achter in de klas. De ogen van Kadtara vielen op een kast, die vroeger waarschijnlijk werd gebruikt voor boeken. Ze opende de deur en gelukkig waren de planken er al uit gehaald. Ze ging erin zitten en sloot de deuren. Soka dacht slim te zijn door onder het tapijt te verstoppen. Echter zag hij niet dat het tapijt iets omhoog gekruld was en struikelde. Daarbij viel hij met een enorme klap op de grond. Tijd om bij te komen had hij niet, want de voetstappen waren al dicht bij. Hij schoot snel onder het tapijt en het was stil. Alleen de voetstappen van de naderende gedaantes waren nu te horen.
De deur van het lokaal schoot met een klap open. Aanch werd verblind, omdat hij door een barst in het bureau probeerde te kijken naar wat er zich in het lokaal afspeelde. De gedaantes hadden een lamp vast, die ervoor zorgde dat de drie niks konden zien. Aanch kneep z’n ogen fijn en probeerde te kijken wie het was. Hij schrok en viel achterover. Dat kon toch niet?! Was uitgerekend híj de leider van de taalnazi?! Hij stond op en de gedaantes keken hem aan. Aanch had de gedaante die vooraan stond herkend. Het was… Het was Matthijs van Nieuwkerk!
“Ik wist dat je niet te vertrouwen was” schreeuwde Aanch uit. Matthijs begon te lachen en zei wat terug. Wat hij precies zei wist niemand. Want de snelheid en precisie waarmee hij het zei was adembenemend. De oren van Aanch begaven het. Hij stortte in, viel flauw… En niemand heeft hem ooit weer gezien.


Het gerucht gaat dat op 31 oktober, Halloween, de geest van Aanch terug komt. Zijn geest kan pas rusten als iedereen correct Nederlands spreekt en schrijft. Tot die tijd zal hij terugkomen op de dag dat hij stierf en iedereen die meer dan drie spelfouten maakt een bezoekje brengen…

  • Haha 1
Link naar opmerking
Deel via andere websites

Beste allemaal,

 

Sorry voor de vertraging.

Aller eerst wil ik iedereen bedanken die mee heeft gedaan aan dit event :D

Jullie hebben allemaal hele mooie verhalen geschreven!

Echter is er één die ik echt heel erg leuk vond en waar ik meteen een tekening bij in mijn hoofd kreeg.

Dit verhaal is van....... de winnaar: GamingNerd02 !

 

Ik ga z.s.m tekenen en je zult de tekening zien in de Torch Graaf, Gefeliciteerd!

 

ClausjeB

Link naar opmerking
Deel via andere websites

Beste allemaal,

 

Sorry voor de vertraging.

Aller eerst wil ik iedereen bedanken die mee heeft gedaan aan dit event :D

Jullie hebben allemaal hele mooie verhalen geschreven!

Echter is er één die ik echt heel erg leuk vond en waar ik meteen een tekening bij in mijn hoofd kreeg.

Dit verhaal is van....... de winnaar: GamingNerd02 !

 

Ik ga z.s.m tekenen en je zult de tekening zien in de Torch Graaf, Gefeliciteerd!

 

ClausjeB

gefeliciteerd gamingnerd02!

Link naar opmerking
Deel via andere websites

Gast
Deze discussie is nu afgesloten voor verdere antwoorden.
×
×
  • Nieuwe aanmaken...